کد مطلب:190890 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:116
وصیت 10
عن حریز بن مزارم قال: قلت لأبی عبدالله علیه السلام: انی أرید العمرة فأوصنی. فقال: اتق الله و لا تعجل، فقلت: أوصنی، فلم یزدنی علی هذا، فخرجت من عنده من المدینه فلقینی رجل شامی یرید مكة فصحبنی و كان معی سفرة فأخرجتها و أخرج سفرته و جعلنا نأكل، فذكر اهل البصره فشتمهم، ثم ذكر اهل الكوفه فشتمهم، ثم ذكر الصادق علیه السلام فوقع فیه، فأردت أن ارفع یدی فأهشم أنفه و أحدث نفسی بقتله احیانا فجعلت أتذكر قوله: اتق الله و لا تعجل، و انا اسمع شتمه فلم أعدما أمرنی [1] .
حریز بن مزارم می گوید كه به امام صادق علیه السلام عرض كردم: من عازم عمره هستم؛ وصیتی به من بفرمایید. حضرت
[ صفحه 200]
فرمود: تقوای الهی را پیشه كن و عجله منما. باز گفتم: مرا وصیتی بفرما. بیش از سخن اول چیزی نفرمود.
از خدمت حضرت خارج شده و در مسیر مدینه به مكه با مردی از اهالی شام همسفر شدم. (هنگام خوردن غذا) سفره ام را پهن كردم و او نیز چنین كرد؛ مشغول خوردن شدیم. وی از مردم بصره یاد نموده و آن ها را سرزنش نمود؛ همچنین از مردم كوفه یاد كرده و از آن ها بدگویی كرد. سپس یادی از امام صادق علیه السلام نموده، به بدگویی پرداخت. تصمیم گرفتم وی را مجازات نمایم و نقشه ی قتل وی را كشیدم، اما به یاد سخن امام صادق علیه السلام افتادم كه فرمود: تقوا پیشه كن و عجله منما. من سخن وی را می شنیدم، ولی به سبب سفارش حضرت، كاری انجام نمی دادم.
در زمان امامان معصوم علیهم السلام، رسم بر این بود كه شیعیان و محبان اهل بیت علیهم السلام قبل از مسافرت و یا بعد از انجام مراسم حج شرفیاب محضر ائمه علیهم السلام می شدند و تقاضای موعظه و نصیحت و راهنمایی می كردند. در این زمان كه امام عصر (روحی له الفداء) در غیبت كبری به سر می برد، باید به محضر علما و بزرگان دین و مراجع تقلید (حفظهم الله) رفته، از محضرشان كسب فیض نماییم، زیرا انسان در هر سطحی از معلومات و در هر سنی كه باشد، نیاز به ارشاد و راهنمایی دارد. باور داشته باشیم كه هرگز از تذكر و یادآوری بی نیاز نمی شویم. حضرت رسول اكرم صلی الله علیه و آله فرمود: «اطلبوا العلم من المهد الی اللحد» .
[ صفحه 201]
شاعر فرزانه ابوالقاسم فردوسی با نظر به این روایت چنین سروده:
چنین گفت پیغمبر راستگوی
زگهواره تا گور دانش بجوی
در این وصیت، می بینیم فردی به نام حریز بن مزارم به محضر مبارك امام صادق علیه السلام رسیده، تقاضای وصیت و راهنمایی می كند، كه سرمشقی برای سفر عمره ی او باشد.
حریز بن مزارم می گوید كه به امام صادق علیه السلام عرض كردم: من عازم عمره هستم؛ وصیتی به من بفرمایید. حضرت
[ صفحه 200]
فرمود: تقوای الهی را پیشه كن و عجله منما. باز گفتم: مرا وصیتی بفرما. بیش از سخن اول چیزی نفرمود.
از خدمت حضرت خارج شده و در مسیر مدینه به مكه با مردی از اهالی شام همسفر شدم. (هنگام خوردن غذا) سفره ام را پهن كردم و او نیز چنین كرد؛ مشغول خوردن شدیم. وی از مردم بصره یاد نموده و آن ها را سرزنش نمود؛ همچنین از مردم كوفه یاد كرده و از آن ها بدگویی كرد. سپس یادی از امام صادق علیه السلام نموده، به بدگویی پرداخت. تصمیم گرفتم وی را مجازات نمایم و نقشه ی قتل وی را كشیدم، اما به یاد سخن امام صادق علیه السلام افتادم كه فرمود: تقوا پیشه كن و عجله منما. من سخن وی را می شنیدم، ولی به سبب سفارش حضرت، كاری انجام نمی دادم.
در زمان امامان معصوم علیهم السلام، رسم بر این بود كه شیعیان و محبان اهل بیت علیهم السلام قبل از مسافرت و یا بعد از انجام مراسم حج شرفیاب محضر ائمه علیهم السلام می شدند و تقاضای موعظه و نصیحت و راهنمایی می كردند. در این زمان كه امام عصر (روحی له الفداء) در غیبت كبری به سر می برد، باید به محضر علما و بزرگان دین و مراجع تقلید (حفظهم الله) رفته، از محضرشان كسب فیض نماییم، زیرا انسان در هر سطحی از معلومات و در هر سنی كه باشد، نیاز به ارشاد و راهنمایی دارد. باور داشته باشیم كه هرگز از تذكر و یادآوری بی نیاز نمی شویم. حضرت رسول اكرم صلی الله علیه و آله فرمود: «اطلبوا العلم من المهد الی اللحد» .
[ صفحه 201]
شاعر فرزانه ابوالقاسم فردوسی با نظر به این روایت چنین سروده:
چنین گفت پیغمبر راستگوی
زگهواره تا گور دانش بجوی
در این وصیت، می بینیم فردی به نام حریز بن مزارم به محضر مبارك امام صادق علیه السلام رسیده، تقاضای وصیت و راهنمایی می كند، كه سرمشقی برای سفر عمره ی او باشد.
[1] كشف الغمه، ج 2، ص 416.